De Hovawart
De Hovawart is een grote, actieve, atletische en langharige hond die in de kleuren zwart, zwart met blonde aftekeningen (zwart-blond) en in het blond kan voorkomen. De vacht heeft buiten de periodes van rui niet veel vachtverzorging nodig.
Door een zeer selectief fokbeleid komen er maar weinig erfelijke afwijkingen voor binnen het ras en bereiken veel Hovawarts hoge leeftijden van 12 tot 14 jaar of zelfs meer.
De Hovawart was oorspronkelijk een boerenerf bewaker en beschikte over een bepaalde mate van wantrouwen tegenover vreemden. Hij was zelfbewust en vol zelfvertrouwen en had de eigenschap om zelfstandig te bepalen wanneer hij tot actie over moest gaan.
Naarmate de Hovawart steeds minder vaak geïsoleerd op het erf werd gehouden en steeds vaker in de maatschappij moest kunnen functioneren is door middel van strenge selectie een meer sociaal gedrag ontstaan. Tegelijkertijd is tijdens fokgeschiktheidstesten ook geselecteerd op het bezitten van buit- en speldrift. Hierdoor is er een evenwichtige en meer vriendelijke Hovawart ontstaan die aansluiting bij zijn familie wil hebben, die kan functioneren in de maatschappij, maar nog steeds over verdedigingsdrang, strijdlust en hardheid beschikt. De Hovawart is een hond die absoluut een bepaalde mate van training/beweging/arbeid nodig heeft om mentaal gelukkig en stabiel te kunnen zijn.
De genetische aanleg van het gedrag van de Hovawart moet altijd in het oog gehouden worden!
De Hovawart kan nog steeds meer waakgedrag vertonen dan in onze maatschappij wenselijk is. Daarnaast blijft de eigenschap om op eigen initiatief te willen handelen in het ras verankerd.
Het is belangrijk om veel nadruk te leggen op een goede socialisatie zodat de hond in vreemde situaties leert deze niet meteen als bedreiging te zien. Het is zoeken naar een evenwicht waarbij het zelfstandige karakter van de Hovawart bewaard blijft (en deze dus nog steeds in noodsituaties zal kunnen waken) maar waar tegelijkertijd een bepaalde mate van autoriteit vanuit een natuurlijk overwicht gewaarborgd wordt om onwenselijke situaties te kunnen voorkomen. Hierbij is een bepaalde mate van eigen regelruimte voor een Hovawart onontbeerlijk. Een niet bepaald gemakkelijke opgave, temeer daar de Hovawart niet gedijt bij een te strenge opvoeding. Een rechtlijnige en consequent vriendelijke benadering, samen met het stellen van een duidelijk kader, werkt het beste in combinatie met het opbouwen van een eerlijke en oprechte band.
Een Hovawartpup is in het begin een schattig bolletje wol. Het is echter vanaf het begin af aan belangrijk om je te realiseren dat dit kleine bolletje wol in recordtijd uitgroeit tot een grote sterke hond die bij gebrek aan opvoeding geen enkel respect meer vertoond voor zijn baas. De consequente maar liefdevolle opvoeding begint dan ook zodra dit bolletje wol bij u de drempel over komt.
Een Hovawart KAN een goede familiehond worden, maar hoeft dit beslist niet te zijn. Met kinderen in huis moeten vooral de kinderen grenzen aangeleerd worden. Een hond en zeker een Hovawart is geen speelgoed en zal onjuiste behandeling van kinderen niet over zijn kant laten gaan. Het komt ook voor dat de Hovawart zijn ‘eigen kinderen’ tegen vreemde kinderen (en volwassenen) wil beschermen en dus bezoek en ook vrienden van de kinderen niet zomaar op het erf laat komen. Om deze reden is goede en blijvende begeleiding dus noodzakelijk.
Met een goede socialisatie en voorzichtige stapsgewijze gewenning kan een Hovawart met andere diersoorten samen leven. Vergeet alleen nooit dat honden jagers zijn en andere diersoorten altijd jachtgedrag kunnen opwekken.
Als u een liefdevolle consequente begeleider kunt zijn, u over een natuurlijk overwicht en een gezonde portie humor beschikt, u het leuk vindt om actief met uw hond bezig te zijn en u een hond zoekt die u in alle facetten van het leven mag begeleiden dan vindt u in de Hovawart een vriend voor het leven.